هم آواز آهنگ پاییز
آلاله ها زرد ، من شعر لبریز
دور از تو ،خون آلوده باور
یاد شهر وحشت ، یاد گل پرپر
پا در زنجیر ، قصه بی پایان
آسمان از توست ، سهم من زندان
کهنه رویایی ، خالی از شورم
زاده از در آتش ، زنده در گورم
آلاله برگرد از تبعید
دیوونه ی من ، شب به کوچه تابید
مرداب غم اگین تن بود
قلبی که تنها سرزمین من بود
نفرین به این عشق ، رویای ابی
آلوده میلی ، دیرینه خوابی
من اغازی بر شعر شیطان
خون سرخ توست مهر این پیمان

لای لای لای لای لا لای
لای لای لای لای لا لای
لای لای لای لای لا لای
لای لای لای لای لا لای

لای لای لای لای لا لای
لای لای لای لای لا لای
لای لای لای لای لا لای
لای لای لای لای لا لای

ای ناز ِعروس این شب رویایی
امشب چقَدَر خوشگل و زیبایی
تو خوشبخت ترین دختر دنیایی
تو زیباترین پری دریایی

امشب که چشات خدای احساسه
امشب که نگات رنگ گل یاسه
امشب که تو حس عاشقی داری
این عشقه که احساستو میشناسه

امشب که چشات خدای احساسه
امشب که نگات رنگ گل یاسه
امشب که تو حس عاشقی داری
این عشقه که احساستو میشناسه

دیدی تو شبات ستاره بیداره
دیدی که زمونه با دلت یاره
امشب رسیدی به هر چی می خواستی
دیدی که خدا چقدر دوستت داره
امشب رسیدی به هر چی می خواستی
دیدی که خدا چقدر دوستت داره

امشب که چشات خدای احساسه
امشب که نگات رنگ گل یاسه
امشب که تو حس عاشقی داری
این عشقه که احساستو میشناسه

امشب که چشات خدای احساسه
امشب که نگات رنگ گل یاسه
امشب که تو حس عاشقی داری
این عشقه که احساستو میشناسه

بی غصه بزن دلت رو به دریا
بی غصه برو تا آخر دنیا
حالا که زمونه با چشات یاره
بی غصه برقص تو این شب زیبا
حالا که زمونه با چشات یاره
بی غصه برقص تو این شب زیبا

امشب که چشات خدای احساسه
امشب که نگات رنگ گل یاسه
امشب که تو حس عاشقی داری
این عشقه که احساستو میشناسه

امشب که چشات خدای احساسه
امشب که نگات رنگ گل یاسه
امشب که تو حس عاشقی داری
این عشقه که احساستو میشناسه

امشب که چشات خدای احساسه
امشب که نگات رنگ گل یاسه
امشب که تو حس عاشقی داری
این عشقه که احساستو میشناسه

لای لای لای لای لا لای
لای لای لای لای لا لای
لای لای لای لای لا لای
لای لای لای لای لا لای

لای لای لای لای لا لای
لای لای لای لای لا لای
لای لای لای لای لا لای
لای لای لای لای لا لای

یاد بگذشته به دل ماند و دریغ
نیست یاری که مرا یاد کند
دیده ام خیره به ره ماند و نداد
نامه ای تا دل من شاد کند
خود ندانم چه خطایی کردم
که ز من رشته الفت بگسست
در دلش جایی اگر بود مرا
پس چرا دیده ز دیدارم بست
هر کجا مینگرم باز هم اوست
که به چشمان ترم خیره شده
درد عشقست که با حسرت و سوز
بر دل پر شررم چیره شده
گفتم از دیده چو دورش سازم
بی گمان زودتر از دل برود
مرگ باید که مرا دریابد
ورنه دردیست که مشکل برود
تا لبی بر لب من می لغزد
می کشم آه که کاش این او بود
کاش این لب که مرا می بوسد
لب سوزنده آن بدخو بود
می کشندم چو در آغوش به مهر
پرسم از خود که چه شد آغوشش
چه شد آن آتش سوزنده که بود
شعله ور در نفس خاموشش
شعر گفتم که ز دل بر دارم
بار سنگین غم عشقش را
شعر خود جلوه ای از رویش شد
با که گویم ستم عشقش را
مادر این شانه ز مویم بردار
سرمه را پاک کن از چشمانم
بکن این پیرهنم را از تن
زندگی نیست بجز زندانم
تا دو چشمش به رخم حیران نیست
به چکار آیدم این زیبایی
بشکن این آینه را ای مادر
حاصلم چیست ز خودآرایی
در ببندید و بگویید که من
جز از او همه کس بگسستم
کس اگر گفت چرا ؟ باکم نیست
فاش گویید که عاشق هستم
قاصدی آمد اگر از ره دور
زود پرسید که پیغام از کیست
گر از او نیست بگویید آن زن
دیر گاهیست در این منزل نیست …

ویدیوهای جدید در لیسن پرشین